Ze was meerdere keren op tv bij TROS Radar, mocht vanwege haar burgerinitiatief in de Tweede kamer komen èn mocht afgelopen april een lintje in ontvangst nemen: Maria Smit. Deze bijzondere dame woont al 27 jaar in Mierlo-Hout en heeft in die tijd niet alleen voor Mierlo-Hout veel betekend, maar ook voor velen daarbuiten.

De eerste keer dat ik kennis maakte met Maria, maar zij nog niet met mij, was afgelopen april in Het Speelhuis, waar ze een lintje kreeg voor alles wat ze betekend heeft. Ze werd Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Pas na enige tijd kwam ik erachter dat Maria al 27 jaar in Mierlo-Hout woont en dat ze een interview voor ons magazine wel zag zitten!

Zoals altijd fiets ik op mijn gemak naar de plaats van bestemming, parkeer mijn witte, stalen ros op de oprit en bel aan. Maria zelf doet open en ik word meteen hartelijk ontvangen. “Ik vind het wel heel spannend hoor”, vertelt ze me lachend. Als ik naar binnen loop, spot ik wat spullen uit de ‘Lintjesregenperiode’ in de woonkamer: “Ik denk dat er op een gegeven moment wel 15 bossen bloemen in onze woonkamer stonden. Niet te geloven hoeveel mensen het zo leuk voor me vonden dat ik een lintje had gekregen, ik heb nog weken op die roze wolk gezeten”, vertelt Maria glunderend als ik vraag naar hoe ze het allemaal heeft ervaren.

We nemen plaats aan tafel en, onder het genot van een warm drankje, starten we ons gesprek. Al snel kom ik er achter dat Maria iemand is die zich graag inzet voor de maatschappij: “Mijn ouders hebben me altijd aangemoedigd om vrijwilligerswerk te doen. Toen ik 16 was moest ik gaan collecteren van ze, op die leeftijd heb je daar natuurlijk helemaal geen zin in. Achteraf gezien was het helemaal niet zo erg: ik heb er mooie ervaringen aan over gehouden! Na een tijd zat het in mijn systeem: Is er een probleem? Maria helpt wel even!”. Toen ze in Mierlo-Hout kwam wonen, werd ze al snel actief binnen de wijk. Zo is ze jarenlang secretaris geweest binnen de ouderraad van kinderdagverblijf Maraboe en ook toen in het jaar 2000 Basisschool ’t Hout afbrandde, zette zij zich een jaar lang samen met andere ouders en enkele Helmondse politici in, om geld en goederen bij elkaar te krijgen voor de wederopbouw van de school.

Na enige tijd merk ik dat Maria zich op haar gemak voelt en gaat ons gesprek richting Meshed Up, het steunpunt dat ze in 2009 heeft opgericht samen met een Belgische lotgenote Dora de Wilde. Jaren geleden ontstonden er complicaties na het plaatsen van een zogenaamd bekkenbodemmatje bij Maria. Hiervan ondervindt ze dagelijks de nadelige gevolgen zoals lichamelijke pijnen en weinig energie: “Als ze mij toen hadden verteld wat de gevolgen zouden kunnen zijn en hoe het matje zou worden bevestigd, was ik nóóit akkoord gegaan met de operatie.”
Eerst dacht ze dat ze de enige was met een hoop ellende na het implanteren van plastic in haar lichaam, maar dit bleek allerminst het geval. Inmiddels is Meshed Up een vangnet voor ruim 1300 mensen die slachtoffer zijn geworden van het “matje”.

Maria vertelt dat, achteraf gezien, er geen matje nodig was geweest en dat er een verkeerde diagnose was gesteld. Bovendien wist ze absoluut niet wat ze kon verwachten en wat er kon gebeuren aangezien de arts haar geen informatie had gegeven over eventuele complicaties en wat er precies geplaatst ging worden. Naar aanleiding hiervan startte ze een burgerinitiatief.

Het burgerinitiatief is iets waar ze erg trots op is: “Het initiatief houdt in dat artsen patiënten beter moeten voorlichten aan de vooravond van een ingreep. Vaak gebeurt het dat een patiënt niet weet wat de risico’s zijn van een operatie” Het initiatief van Maria werd goed ontvangen: binnen 24 uur haalde het de benodigde 40.000 stemmen. Na een week waren hier nog 20.000 stemmen bij gekomen. Het resultaat was dat Maria in 2015 het burgerinitiatief mocht toelichten in de Tweede kamer. Leuk om te weten is dat dit het 6e burgerinitiatief in onze nationale geschiedenis is dat in de Tweede kamer is behandeld. Ook is Maria de allereerste die het als persoon voor elkaar heeft gekregen zo’n initiatief behandeld te krijgen in de Kamer. Tot 2015 toe waren het altijd verenigingen.

Mede dankzij haar jarenlange en belangeloze inzet voor de maatschappij, mocht ze op 26 april de titel: Ridder in de Orde van Oranje-Nassau ontvangen van burgemeester Blanksma. “Voor mij was het een erg emotionele dag. Mijn ouders hebben me altijd aangemoedigd om me in te zetten voor de maatschappij. Zij hadden allebei een lintje. Dat ik die dag een koninklijke onderscheiding mocht ontvangen, op hun trouwdag nog wel, vond ik erg bijzonder. Mijn ouders leven niet meer, maar ik weet zeker dat ze trots op me zouden zijn geweest.”
Als er een ding duidelijk wordt tijdens ons gesprek, is dat Maria het verschrikkelijk vindt dat ze niet meer kan deelnemen aan de arbeidsmarkt: “Door alle pijn en klachten die ik dagelijks heb, zal ik nooit meer een betaalde baan kunnen bekleden, maar ik probeer niet bij te pakken neer te zitten”.

Als ik vraag hoe Maria de toekomst voor zich ziet, moet ze er even over nadenken. Na enige stilte volgt er een antwoord: “Ik hoop dat ik op een dag wakker wordt en dat alles voorbij is, alsof ik het heb gedroomd, maar ik vrees dat mijn situatie alleen maar verslechtert.” Ook voor Meshed Up hoopt ze dat er (zo snel mogelijk) een professionele patiëntenorganisatie zal ontstaan om de slachtoffers van matjes bij te staan. “Op dit moment ben ik (met hier en daar wat hulp van een handvol mede-lotgenoten) het vangnet voor ruim 1300 mensen. Dat kan natuurlijk niet heel veel langer zo door blijven gaan”, vertelt ze.

Als laatste ben ik benieuwd naar het lintje dat ze gekregen heeft. Na mijn vraag loopt ze naar de kast en tovert het blauwe doosje, met daarin het lintje, tevoorschijn. Ik maak nog wat foto’s, die we bij het artikel gaan plaatsen, en bedank Maria voor de gastvrijheid. We zwaaien nog naar elkaar terwijl ik terug naar kantoor fiets. Wederom blijkt maar weer: Mierlo-Hout zit vol met mooie verhalen.

Dit nieuwsbericht is 2119 keer bekeken